மறுநாள் காலை இந்தக் காணொளி வைரலாகவே, மக்களுக்குப் பல கேள்விகள் எழுந்தன. கால்பந்து விளையாட்டில் நம்பிக்கைக்குரியவராக இருந்த இளம்பெண் எப்படி, மேற்கு வங்கத்தின் தலைநகரைச் சுற்றி உணவு விநியோகத்திற்காக உறங்காமல் தனது பெரும்பான்மையான நேரத்தைச் செலவிடுகிறார்?

பௌலமி அதிகாரியின் கதையைக் கேட்க அவர்கள் விரும்பினர்.

கொல்கத்தாவின் ஹூக்லி ஆற்றின் தெற்கே பௌலமி வளர்ந்த ஷிப்ராம்பூரின் குறைந்த வருமானம் கொண்ட பகுதியில் உள்ளவர்கள் அவரை ‘பல்டி’ என்று அழைக்கிறார்கள். இதற்கு “கடவுளின் குழந்தை”, “விலைமதிப்பற்ற பரிசு” என அர்த்தம்.

இரண்டு மாத குழந்தையாக இருந்தபோதே அவருடைய தாய் இறந்துவிட்டதால் தனது அத்தையின் கவனிப்பில் வளர்ந்தவர் பௌலமி. பகுதி நேர டாக்சி ஓட்டுநராக உள்ள அவருடைய தந்தை குடும்பத்தை நடத்தப் போராடினார்.

வருத்தமடைந்த பௌலமி, வழி கண்டுபிடித்த அத்தை

ஏழு வயது இருக்கும்போது, வீட்டுக்கு அருகே உள்ள மைதானத்தில் சிறுவர்கள் கால்பந்து விளையாடுவதைப் பார்த்தார் பௌலமி. அவர்களுடன் பௌலமி சேர்ந்துகொண்டார். அவர் ஷார்ட்ஸ் அணிந்திருந்ததால், பௌலமியும் ஆண் தான் என்று அந்தச் சிறுவர்கள் நினைத்துக்கொண்டனர்.

“ஆனால் நான் ஒரு பெண் என அவர்கள் அறிந்துகொண்டபோது, அந்தச் சிறுவர்களின் பெற்றோர் மைதான அலுவலர்களிடமும் அத்தையிடமும் புகார் செய்தனர். அவர்கள், ‘ஷார்ட்ஸ் அணிந்துள்ள ஒரு பெண் எப்படி ஆண் பிள்ளைகளுடன் சேர்ந்து கால்பந்து விளையாட முடியும்,’ எனக் கேட்டனர்”,” என்று பிபிசியிடம் கூறுகிறார் பௌலமி.

இதனால் பௌலமி வருத்தம் அடைந்தார். “கால்பந்து விளையாட வேண்டும் என நான் மிகவும் விரும்பினேன். அதனால், வீட்டில் தினமும் இதை நினைத்து அழுவேன்,” என்றார் பௌலமி.

அவருடைய கனவை ஆதரிக்க, தான் ஒரு வழியை கண்டுபிடிப்பதாக பௌலமியின் அத்தை கூறியிருக்கிறார். இதையடுத்து, தங்கள் பகுதியில் உள்ள அனிதா சர்க்கார் எனும் கால்பந்து பயிற்சியாளர் குறித்து பௌலமிக்கு தெரிய வந்திருக்கிறது.

அவருடைய வழிகாட்டுதலில் கொல்கத்தா கால்பந்து போட்டியில் பெண்கள் அணியில் விளையாடிய பௌலமி, தன் 12வது வயதில் 16 வயதுக்கு உட்பட்டோருக்கான இந்திய அணிக்குத் தேர்வானார்.

இதன்மூலம் நெருங்கிய நட்பு வட்டத்தை உருவாக்கிக்கொண்ட பௌலமிக்கு, அவர் கற்பனைகூட செய்து பார்க்காத பல ஆச்சர்யகரமான வாய்ப்புகள் கிடைத்தன.

அவருடைய குடும்பத்தினர் யாரும் விமானத்தில் பயணம் செய்தது இல்லை. ஆனால், பௌலமி கால்பந்து போட்டிக்காக மிகக் குறுகிய காலத்திலேயே தன் நெருங்கிய தோழிகளுடன் விமானத்தில் பயணம் செய்தார். தனக்குப் பிடித்த விளையாட்டை விளையாடினார்.

“இந்திய அணியின் ஜெர்சியை அணிந்துகொண்டு, என்னுடைய நாட்டுக்காக இளம் வயதிலேயே விளையாடியது என்னுடைய விளையாட்டு வாழ்க்கையிலேயே சிறந்த தருணம்,” என்கிறார் அவர்.

பௌலமி ,”இந்திய அணியின் ஜெர்சியை முதன்முறையாக அணிந்தபோது, மகிழ்ச்சியில் எனக்கு மயிர்க்கூச்செறிந்தது,” என்கிறார்.

2013இல் அவர் இலங்கைக்குப் பயணம் செய்தார், அங்கு தெற்காசிய கால்பந்து சம்மேளனத்தின் பெண்கள் ஜூனியர் சாம்பியன்ஷிப்புக்கான தகுதிப் போட்டிகளில் பங்கேற்றார். மேலும் 2016ஆம் ஆண்டில் அவர் வீடற்றோருக்கான உலகக்கோப்பைப் போட்டியில் விளையாட கிளாஸ்கோவுக்கு சென்றார். ஒரு போட்டிக்கு தனக்கு 100 டாலர்கள் வழங்கப்பட்டதாகத் தெரிவிக்கிறார் பௌலமி.

ஆனாலும் தடைகள் இருந்தன…

“என்னுடைய குடும்பத்தின் பொருளாதார சூழலால், கால்பந்து விளையாடுவதற்குத் தேவையான பொருட்களைக்கூட என்னால் வாங்க முடியவில்லை,” எனக் கூறும் அவர், “ஒரு நாளைக்கு மூன்று வேளை உணவுகூட கிடைக்காது,” என்றும் கூறுகிறார்.

2018ஆம் ஆண்டில் ஒரு பெரிய பின்னடைவு ஏற்பட்டது. பௌலமிக்கு காலில் காயம் ஏற்படவே, அதற்குப் பல அறுவை சிகிச்சைகள் மேற்கொள்ள வேண்டியிருந்தது. மேலும், அவர் ஓய்வெடுக்க வேண்டிய தேவையும் எழுந்தது. மீண்டும் எலைட் பிரிவில் கால்பந்து விளையாடும் அளவுக்குத் தனது உடலில் முன்னேற்றம் ஏற்பட்டாலும், விளையாட்டுக்கு மீண்டும் திரும்புவது வேறொரு பிரச்னையால் தடைப்பட்டது என்கிறார்.

அவருடைய குடும்பத்திற்கு வருமானம் தேவைப்பட்டது. அவருடைய அக்கா திருமணமாகிச் சென்றுவிட, பௌலமி குடும்பச் செலவுகளுக்காக வேலை செய்யவேண்டிய தேவை ஏற்பட்டது.

அதனால், தன்னுடைய கால்பந்து கனவை ஒதுக்கிவிட்டு குடும்பத்திற்காகக் கடினமான வேலைகளை மேற்கொள்ளத் தொடங்கினார். 2020ஆம் ஆண்டில் கொரோனா பெருந்தொற்று உச்சத்தில் இருந்தபோது, பெரும்பாலான மக்கள் உணவு டெலிவரி சேவைகளைப் பயன்படுத்தத் தொடங்கினர். இந்த வாய்ப்பை எடுத்துக்கொண்ட அவர், உணவு டெலிவரி செய்யும் ஏஜெண்ட்டாக பணி செய்யத் தொடங்கினார்.

சமீப நாட்களில் அவர் அதிகாலை ஒரு மணிக்கெல்லாம் வேலையை முடித்துக் கொள்கிறார். இந்த வேலை மிகவும் சோர்வை ஏற்படுத்தக்கூடியது. அதனால், அவருக்குத் தேவைப்படும் அளவுக்கு அவரால் கால்பந்து பயிற்சியில் ஈடுபட முடியவில்லை. ஒருநாளைக்கு 300 ரூபாய் என்ற அளவில் இதன்மூலம் சம்பாதிக்கிறார். தொடர்ந்து இரு ஷிப்ட்டுகளில் வேலை செய்யும் அவர் ஒரு நாளைக்கு 15 மணிநேரம் வரை வேலை செய்கிறார்.

“எட்டு முதல் 10 மணிநேரம் வரை வேலை செய்து, ஓரளவுக்கு எனக்கு வருமானம் கிடைத்தால், அப்போது என்னால் மூன்று முதல் நான்கு மணிநேரங்கள் வரை கால்பந்து பயிற்சிக்காகச் செலவிட முடியும்,” என்கிறார் அவர்.